Artık sanırım alıştım, her sene 1-2 kere birilerini hayatımdan çıkarıp yasını tutmasam çatlarım. Yanlış anlaşılmasın, kimse ölmüyor aslında! Sadece ben yitiriyorum ve yasını tutuyorum. Herkes iyi olmaya devam ediyor!
Yine ve yeniden yas vakti geldi. O veya şu sebepten dolayı birisini yitirdim yine. Yakın çevremdeki insanlar bilir. İçimde “on” ve “off” düğmesi vardır. “On” konumundayken bendeki değişiklik gözle görülür fark edilir. Doğal olarak “off” konumu da kendini zıt kutuplarda belli eder.
“on” konumu belirtiler:- hep neşeli
- hep bakımlı
- hep eğlenceli
- hep dışarıda
- hep konuşkan
- hep ilgili
- bol müzik, bol eller havaya tribi, bol gülmece
- bol Yüksek Sadakat-Haydi gel içelim
- kısaca “optimist” takılmaca
“off” konumu belirtiler:
- daimi suskun
- daimi hüzünlü
- daimi bakımsız
- daimi eve kapalı
- daimi soru işaretleri
- daimi ilgi ihtiyacı
- bol şarap, bol resim yapma, bol ağlaklık
- bol Nev-Zor
- kısaca “Weltschmerz” sendromu yüksek
Bir de arada kalan bir modum vardır. İpini koparmış köpek gibi ortalarda dolanırım, nedeni ise belirsizdir. Ben bile kendimi bu moda geçtiğimde tanımakta, anlamakta zorlanırım. “Çevredekilere verdiğimiz geçici rahatsızlıktan dolayı özür dileriz” modeli oluveriyorum.
Sen ne dayanılmazmışsın demeyin. Tüm bu saydığım özelliklerimin yanı sıra bolca olumlu yanlarım da var. Onları keşfetmek size düşer ;)
Neyse gelgelelim “on”dan “off”a geçme konusuna, yani yas tutma sürecine. Bu aralar öyle gereken bir sürece girdim. Yani birilerini gömüp üzerine bol toprak atıp, yoluma devam etme zamanı. Evet, çok keskin ve kesin yargılardayım, ancak böyle olmasam varlığımı yitiririm. Nefes alamaz olurum. Bu da kendimi koruma mekanizmam diyelim.
“Off” konumu her zaman kötü anlama gelmez. Bazen de kendim için doğru olan, iyi olan budur.
İyi olduğunu düşündüğümden “off”a geçiyorum! Rahatsız etmeyin!
“On”a geçmeye hazır olduğumda bir e-ferman ile ilan ederim ne de olsa…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder