9 Ekim 2010 Cumartesi

Salak olmak yada olmamak asıl soru budur!

Evet, etrafımda aşka, sevgiye, şefkate, ilgiye ihtiyacı olan çok sayıda arkadaşım var. Hepsi kendi alanlarında başarılı, iyi eğitimli, güzel, iyi niyetli, iyi kalpli vs. Ancak söz konusu aşk olunca, sevgi olunca hepimiz buna bende dahilim değişiyoruz. Her ne kadar mantığımız bizi uyarsa da kalbimizin sesini dinlemek daha çok işimize geliyor sanırım. Halbuki mantığını kullanıp güzel ilişkiler yaşayan arkadaşlarıma baktığımda doğrunun bu olduğuna inanasım geliyor. Gelgelelim işin icraat kısmına; kalbimin sesini dineleyecem diyen de mantığımı kullanacam diyen de yolun sonunda aynı kavşakta buluyor kendini. Tamam mı, devam mı?

Tamam diyenler 4-5 ay acı ve üzüntü içinde yoğrulup yoluna devam ediyor. Yine aynı geceler, aynı tanışıklıklar, aynı kavganın varyasyonları, sonuç? Yine biz salak kızların salak “ay bunu yaptı”, “ay bana değer vermiyor”, “ay beni sevmiyor” muhabbetleri. Tamam, bu konuşmaları da seviyorum şikayetim yok!

Ya devam diyenler? Sonuna kadar yüzüp tercih ettikleri denizde boğuluyorlar mı? Onlar da salak kızların salak “ay yine beni dinlemiyor”, “ay beni aldatıyor mu”, “ay galiba beni artık sevmiyor” muhabbetlerine giriyorlar.

Sorum: Gerçekten bu kadar salak mıyız? Yoksa salağı oynamak işimize mi geliyor?

Bu sorulara asla cevap bulamayacam herhalde. Sanırım herkes kendi yolunu seçiyor. Bazıları hedeflerine ulaşmak için salağa yatıyor, bazıları gerçekten ilişkiler konusunda beceriksiz (ki ben bu gruba dahil olanlardanım), bazıları ise bu hayat tarzını benimsemiş. Kimseyi yargılamıyorum. Facebook hesabımı açtıktan sonra ilk katıldığım grup “Arkadaşlarımın çocukları ve mortgage’ları var, benim ise hangover ve 100 adet ayakkabım var” olmuştu. Gerçeği yansıtıyor, bu kadar yerinde başka bir grup bulamadım!

Tercihim mi? “Hayat beni bu yolda ilerletti, ne avukatlar, mühendisler istedi ama varmadım ühüüüühü” zırvalaması yapmicam. Evet tercihimdi.

Bende salak kız olmayı tercih etmiştim.

Eğleniyorum, hayatınım tadını çıkarıyorum, bugün varım yarın yokum diye düşünüyorum. Ama belki de artık akıllanma zamanı gelmiştir kızlar! Aynı gecelerde, aynı yüzleri görüp, aynı şeyleri yine ve yeniden yaşamaktan vazgeçme vaktidir belki de!

Bakalım görecez ;)

Akşam program neydi kızlar ;))

Salak olanları da olmayanları da çok seviyorum

Sevgiler

Şebnem